Yasin'in Dünyası

  Hepinize iyi günler arkadaşlar. Nasılsınız? Haftanın yorgunluğu sizde de var mı? Ben şahsen Cuma günlerini çok severim. Çünkü haftanın sonu gelmiştir ve ertesi sabah tatildir. Yarına olan umut beni mutlu eder. Bu gün sizlere Cuma gününün teması olan dijital günlük başlığı üzerinden yakın tarihte yaptığımız bir geziyi anlatmak istiyorum. Bu geziyi Mart 2021 tarihinde ailecek yapmıştık. Peki, nereye mi? Gaziantep’e. Antep’e gidiş amacımız aslında gezmek değil araba almaktı. Kendi arabamızı Antep’te bulunan bir galericiyle takas edecektik. Salı günü okuldan geldikten sonra saat 4 gibi yola çıkmıştık. Ben Antep’e daha önce hiç gitmemiştim. İlk kez gideceğim şehirlere gitmeden önce nedense içimde apayrı bir duygu oluşur. Yeni şehri keşfetmek benim için hazların en büyüğüdür. İşte o günde içimde aynı duygular vardı. Yolculuğumuz başladı. Yollarda yavaş yavaş giderken arabada radyodan güzel güzel müzikler dinliyorduk Bizim ailede araba yolculukları çok keyiflidir. En koyu muhabbetle

  Herkese merhabalar arkadaşlar bugün yazımda sizlere bir yazarı anlatmak istiyorum. Onun hayatını anlatmayacağım ama. Çünkü o hayatını yaşayıp ebedi dergâha doğru yol aldı. Ancak yaşarken yazdığı kitaplarla birçok çocuğun hayatına yön vermesine, kitap okumayı sevmesine vesile oldu. O, ben dâhil binlerce çocuğa “Tarihi sevdiren adam” . Yavuz Bahadıroğlu. Birkaç ay önce annem sabah uyandığımda yatağıma gelip vefat haberini verdiğinde daha önce (çok şükür)hiçbir yakınını kaybetmemiş olan ben; sanki babamı, abimi, bir dostumu kaybetmiş kadar üzülmüştüm. Bu satırları yazarken tekrar tekrar aklıma geliyor, ancak onun ölmediğini bildiğim için gönlüm rahat. Çünkü Sunguroğlu hâlen yanı başımda ve onu her okuyuşumda tekrardan beraber maceralardan maceralara koşturuyor. Kimi zaman düşman paralıyor, kimi zamansa bir kimsesize yardım ediyoruz.   Bir yazar olmanın en güzel yanı da budur işte. Hiç ölmemek. Bu yüzden her zaman bir yazar olmak isterdim. Hâlâ istiyorum. Umarım bir gün roman yazm

  Herkese merhabalar arkadaşlar. Bu günkü yazımda sizlere kedilerimizden bahsetmek istiyorum. 9 Mayıs günü hayatımızda çok güzel bir değişiklik oldu. Malumunuz o gün Anneler günüydü. Biz üç kardeşte haftalar öncesinden paramızı biriktirmiş, hediyelerimizi almıştık. Sıra hediyeleri vermekteydi. Sabah olunca sırayla annemin yanına gittik ve hediyelerimizi verdik. Annem o kadar mutlu oldu ki anlatamam. Akşam olduğunda kardeşim iftar için ekmeğe gitti. O ekmeğe giderken bizler de her yıl ramazan ayında TRT 1 'de düzenlenen Kuran-ı Güzel Okuma Yarışmasını dinliyorduk. Bir kaç dakika sonra küçük kardeşim Mustafa zile bastı. Bir elinde sıcacık, mis gibi kokular yayan ramazan pidesi, diğer elinde küçük bir kutu içinde 2 tane yavru kedi. Kardeşim kedileri salona getirdi ve sulu gözlerle  anneme bakarak -Anne ne olursun bizde kalsınlar, bir çocuk annesinden ayırmış, eve götürmeye çalışmış, annesi kabul etmeyince sokağa atmış dedi. Tam da o sırada Kuran yarışmasının değerli jürisi Osman